พุทธภาษิต ว่าด้วยเรื่อง...ใจ

จิตเดิมแท้ของเรานั้นทุกคนนั้นมาจากธรรมชาติอันบริสุทธิ์

(1) ว่าด้วยเรื่อง...ใจ

พระจักขุบาล...บําเพ็ญสมณธรรมโดยถือเนสัชชิกธุดงค์ จนตาบอดพร้อมกับบรรลุเป็นอรหัตผลสุกขวิปัสสโก ภิกษุโจษกันถึงบุพกรรมของพระจักขุบาลว่าเป็นเพราะเหตุใดตาจึงบอด พระพุทธเจ้าจึงเล่าบุพกรรมของพระจักขุบาลแก่ภิกษุทั้งหลายว่าในอดีตชาติพระจักขุบาลปรุงยาพิษหยอดตาผู้อื่นทําให้ผู้อื่นตาบอดพร้อมตรัสภาษิตว่า....

สิ่งทั้งหลายทั้งปวงสำคัญที่ใจ

ใจประเสริฐสุด สำเร็จได้ด้วยใจ

ถ้าพูดหรือทำสิ่งใดด้วยใจชั่ว

ความทุกข์ย่อมติดตามเขา

เหมือนล้อหมุนเต้าตามเท้าโค

มัฏฐกุณฑลีเป็นบุตรของอทินนปุพพกพราหมณ์ผู้ตระหนี่ถี่เหนียว เมื่อมัฏฐกุณฑลีป่วยหนัก พราหมณ์ไม่ยอมรักษาเพราะกลัวเสียทรัพย์จนบุตรตาย บุตรไปเกิดในดาวดึงสเทวโลก เพราะอํานาจของการระลึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นพุทธานุสติ ภายหลังพระพุทธเจ้าเสด็จไปโปรดทั้งมัฏฐกุณฑลีเทพบุตร และอทินนปุพพกพราหมณ์จนบรรลุโสดาปัตติผล โดยพระพุทธเจ้าได้กล่าวภาษิตว่า....

สิ่งทั้งหลายทั้งปวงสำคัญที่ใจ

ใจประเสริฐสุด สำเร็จได้ด้วยใจ

ถ้าพูดหรือทำสิ่งใดด้วยใจบริสุทธิ์

ความสุขย่อมติดตามเขา

เหมือนเงาติดตามตน

พระติสสเถระบวชเมื่อตอนแก่ ถือตัวว่าเป็นพระญาติวงศ์ของพระพุทธเจ้า มีความเย่อหยิ่งต่อภิกษุทั้งหลาย ภิกษุทั้งหลายและพระพุทธเจ้าตักเตือนเท่าไรก็ไม่เชื่อฟัง ยังคงถือทิฏฐิมานะ พระพุทธเจ้าจึงตรัสภาษิตว่า....

ใครมัวคิดอาฆาตว่า

“มันด่าเรา มันทําร้ายเรา

มันเอาชนะเรา มันขโมยของเรา”

เวรของเขาไมมีทางระงับ

ใครไม่คิดอาฆาตว่า

“มันด่าเรา มันทำร้ายเรา

มันเอาชนะเรา มันขโมยของเรา”

เวรของเขาย่อมระงับ

หญิง ๒ คน...ติดตามจองเวรกันหลายชาติ จนชาติสุดท้ายผู้หนึ่งเกิดเป็นสตรี อีกผู้หนึ่งเกิดเป็นนางกาลียักษิณี พระพุทธเจ้าได้้ตรัสห้าม นางกาลียักษิณีและตรัสภาษิตสอนทั้ง ๒ ว่า...

ในโลกนี้ แต่ไหนแต่ไรมา

เวรไม่มีระงับด้วยการจองเวร

มีแต่ระงับด้วยการไม่จองเวร

นี้เป็นกฎเกณฑ์ตายตัว

ภิกษุชาวเมืองโกสัมพี...ผู้กล่าวสอนธรรมและพระวินัยธรทะเลาะแตกแยกกัน ไม่ยอมกระทําสังฆกรรมร่วมกัน แม้พระพุทธเจ้าตรัสห้าม พร้อมแสดงลฏกิกชาดกและวัฏฏกชาดก ภิกษุทั้งหลายก็ไม่เชื่อฟัง พระ พุทธเจ้าจึงหลีกไปอยู่ในป่า เหล่าอุบาสกอุบาสิกาทั้งหลายบังคับให้ภิกษุ ขอขมาพระพุทธเจ้า เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จกลับพระองค์จึงตรัสภาษิตว่า...

คนทั่วไปมักนึกไม่ถึงว่า

ตนกำลังพินาศ

เพราะวิวาททุ่มเถึยงกัน

ส่วนผู้รู้ความจริงเช่นนั้น

ย่อมไม่ทะเลาะกันอีกต่อไป

มหากาลและจุลกาล...สองพี่น้องได้ออกบวช พระมหากาลเถระบรรลุอรหัตผล ส่วนพระจุลกาลถูกภรรยาทั้ง ๒ จับสึกโดยเปลื้องผ้า กาสาวะ ภิกษุทั้งหลายเกรงว่าพระมหากาลเถระจักโดนภรรยาจับสึกเช่น นั้นบ้าง พระพุทธเจ้าจึงตรัสภาษิตว่า...

มารย่อมสามารถทำลาย

บุคคลผู้ตกเป็นทาสของความสวยงาม

ไม่ควบคุมการแสดงออก ไม่รู้ประมาณในโภชนาหาร

เกียจคร้านและอ่อนแอ

เหมือนลมแรงพัดโค่นต้นไม้ที่ไม่แข็งแรง

1.6 กับดักแห่งมาร

มารย่อมไม่สามารถทำลายบุคคล

ผู้ไม่ตกเป็นทาสของความสวยงาม

รู้จักควบคุมการแสดงออก รู้ประมาณในโภชนาหาร

มีศรัทธาและมีความขยันหมั่นเพียร

เหมือนลมไม่สามารถพัดโค่นภูเขา

1.3 เวรย่อมระงับด้วยการ...?

1.4 กรอบแห่งกรรม

1.5 เหตุแห่งความพินาศ

1.2 ทุกข์-สุข อยู่ที่ใจ

1.1 สำคัญที่ใจ

ชาวบ้านหมู่มาก...ลงมติถวายผ้าเนื้อดีแก่พระเทวทัต ภิกษุทั้งหลายโจษกันว่าผ้านั้นไม่เหมาะแก่พระเทวทัต หากแต่เหมาะสมกับพระอัครสาวก พระพุทธเจ้าจึงตรัสฉัททันตชาดก ๑๕ พร้อมภาษิตว่า...

คนที่กิเลสครอบงำใจ

ไร้การบังคับตนเองและไร้สัตย์

ถึงจะครองผ้ากาสาวพัสตร์

ก็หาคู่ควรไม่

1.7 ทาสแห่งกิเลส

ผู้หมดกิเลสแล้ว

มั่นคงในศีล

รู้จักบังคับตนเองและมีสัตย์

ควรครองผ้ากาสาวพัสตร์โดยแท้

พระอัครสาวกทั้งสอง...เมื่อบรรลุอรหัตผลแล้วปรารถนาจะให้ สญชัยปริพาชกออกบวชด้วย ได้พยายามชักชวนสญชัยปริพาชก แต่สญชัยปริพาชกกล่าวว่าเมื่อคนโง่มากกว่าคนฉลาด ก็ให้คนโง่มาหาตน คนฉลาดไปหาพระสมณโคดม พระพุทธเจ้าทรงทราบความแล้วจึงตรัสภาษิตว่า...

ผู้ใดเห็นสิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ

เห็นสิ่งที่เป็นสาระ ว่าไร้สาระ

ผู้นั้นมีความคิดผิดเสียแล้ว

ย่อมไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ

1.8 พึงสำเหนียก

ผู้ที่เข้าใจสิ่งที่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ

และสิ่งที่ไร้สาระ ว่าไร้สาระ

มีความคิดเห็นชอบ

ย่อมประสบสิ่งที่เป็นสาระ

ปริพาชก คือ นักพรตผู้ถือการท่องเที่ยวจาริกไปในที่ต่างๆ

พระนันทะ...เป็นพระญาติของพระผู้มีพระภาค ออกบวชเพราะเกรงพระทัย ภายหลังพระพุทธเจ้าฉวยพระหัตถ์นําไปยังดาวดึงสเทวโลก พระนันทะจึงบรรลุอรหัตผล ภิกษุทั้งหลายโจษกันว่าพระนันทะคงมีความปรารถนาในนางอัปสร พระพุทธเจ้าจึงตรัสภาษิตว่า...

เรือนที่มุงไม่เรียบร้อย

ฝนย่อมไหลย้อยเข้าได้

ใจที่ไม่อบรมฝึกหัด

ราคะกำหนัดย่อมครอบงำ

1.9 เมื่อราคะครอบงำ

เรือนที่มุงเรียบร้อย

ฝนย่อมไหลย้อยเข้าไม่ได้

ใจที่อบรมเป็นอย่างดี

ราคะไม่มีวันเข้าครอบงำ

มหาอานิสงส์ของการพิมพ์หนังสือธรรมะ

“ ดูก่อนสารีบุตร นรชนใดมีใจเปี่ยมด้วยศรัทธาได้สร้างหนังสือพระธรรมไว้ในพระพุทธศาสนา เพื่อประโยชน์แก่ชนทั้งหลายได้อ่านได้สดับฟัง จะได้รับอานิสงส์ใหญ่อันประมาณมิได้...

ดูก่อนสารีบุตร อย่าว่าแต่พระพุทธวจนะตลอดทั้งไตรปิฎกนั้นเลย “แม้อักขระธรรมหนึ่งตัว” เป็นเครื่องหมายเพื่อน้อมนำจิตระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย นำมาซึ่งความเลื่อมใสแก่ผู้ได้พบเห็น เป็นบ่อเกิดให้ประพฤติคุณงามความดีได้...

ฉะนั้นแล้วจะยังผลให้ผู้สร้างได้เสวยสุขเกษมสิ้นกาลช้านาน จักได้เสวยราชสมบัติเป็นบรมจักรพรรดิถึง 84,000 กัป ใช่แต่เท่านั้น เมื่อเคลื่อนจากความเป็นจักรพรรดิมาแล้วจะได้เสวยราชสมบัติเป็นพระราชาทรงมหิธานุภาพอีก 9 อสงไขย ต่อแต่นั้นมาก็จะได้เสวยสมบัติในตระกูลต่างๆ เป็นลำดับไปอันมีตระกูล พราหมณมหาศาล ตระกูลเศรษฐี คฤหบดี และภูมิเทวดาอย่างละ 9 อสงไขย ต่อแต่นั้นก็จะได้ไปเสวยสมบัติในฉกามาพจรสวรรค์ 6 ชั้นประณีีตเป็นลำดับขึ้นไปชั้นละ 9 อสงไขย เมื่อจุติจากเทวโลกแล้วก็จะถือเอากำเนิดในมนุษย์มีกายผุดผ่องโสภาเป็นที่ปฏิพัทธ์รักใคร่ของผู้ได้พบเห็น ทั้งน้ำใจก็สุจริตปราศจากมลทิน อานิสงส์ดังกล่าวมานี้เพราะอำนาจการสร้างอักขระธรรมหนึ่งตัว ฯ”...

พุทธภาษิตจากพระโอษฐ์

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

สำนักพิมพ์เอกอนันต์บุ๊ค

Tel : 034-246644

Mobile : 085-0658236, 089-6726781

Fax : 034-246644

email : 96rangjai@gmail.com

บุคคลหรือหน่วยงานใดสนใจจัดพิมพ์หนังสือธรรมะเผยแพร่เพื่อแจกจ่ายเป็นธรรมทานแก่วัด ห้องสมุด โรงเรียน โรงพยาบาล สถานสงเคราะห์ ทัณฑสถาน ฯ หรือใช้ในโอกาสอันเป็นมงคลในชีวิตท่าน เช่น วันเกิด ทำบุญบ้าน กฐิน ผ้าป่า วันขึ้นปีใหม่ งานเกษียณอายุราชการ งานศพ สร้างอุทิศส่วนกุศล สะเดาะเคราะห์ หรือแจกจ่ายในงาน มงคล-อวมงคลต่างๆ

อนึ่ง ทางรสำนักพิมพ์มีความยินดีในกุศลเจตนาของท่านผู้มีใจอนุเคราะห์ช่วยเหลือกล่อมเกลาจิตใจของชาวโลกด้วยกุศโลบายอันพระพุทธองค์ได้ทรงสรรเสริญแล้ว ทั้งนี้ ทางสำนักพิมพ์ขอร่วมอนุโมทนาบุญ โดยให้ความสะดวกในด้านบริการในราคาพิเศษและจัดส่งตามรายการสั่ง ไม่ว่าซื้อน้อย-ซื้อมาก ในกรุงเทพฯ หรือต่างจังหวัด ทางสำนักพิมพ์ยินดีให้บริการแก่ทุกท่าน

นายจุนทสูกริก...ฆ่าสุกรเลี้ยงชีพตลอด ๕๕ ปี ในที่สุดผลกรรมเข้า สนองต้องทรมานถึง ๗ วันก่อนตาย ตายแล้วไปเกิดในอเวจีมหานรก ภิกษุทั้งหลายโจษกัน พระพุทธเจ้าจึงตรัสภาษิตว่า...

คนทำชั่ว

ย่อมเศร้าโศกทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

คนทำชั่วย่อมเศร้าโศกทั้งในสองโลก

คนทำชั่วย่อมเศร้าโศกเดือดร้อนยิ่งนัก

เมื่อมองเห็นแต่กรรมชั่วของตน

1.10 ผลกรรมแห่งปาณาฯ

ธัมมิกอุบาสก...ตายแล้วไปเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต ภิกษุโจษกันเรื่องกุศลแห่งธัมมิกอุบาสก พระพุทธเจ้าจึงตรัสภาษิตว่า...

คนทำดี

ย่อมร่าเริงในโลกนี้และโลกหน้า

คนทำดีย่อมร่าเริงทั้งในสองโลก

คนทำดีย่อมร่าเริงเบิกบานใจยิ่งนัก

เมื่อมองเห็นแต่กรรมบริสุทธิ์ของตน

1.11 คนดี...ตายแล้วไปไหน ?

พระเทวทัต...กระทําอนันตริยกรรมตกลงสู่อเวจีมหานรก ภิกษุทั้งหลายกล่าวโจษกันว่าพระเทวทัตต้องทุกข์ทั้งในขณะมีชีวิตอยู่และขณะตายแล้ว พระพุทธเจ้าจึงตรัสภาษิตว่า...

คนทำชั่ว

ย่อมเดือดร้อนทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

คนทำชั่วย่อมเดือดร้อนทั้งสองโลก

เมื่อคิดได้ว่าตนทำแต่กรรมชั่วย่อมทุกข์ใจ

ตายไปเกิดในทุคติยิ่งเดือดร้อนหนักขึ้น

1.12 คนชั่ว...ตายแล้วไปไหน ?

นางสุมนาเทวี...บุตรสาวคนเล็กของอนาถบิณฑิกเศรษฐีเป็นพระอริยบุคคลชั้นพระสกิทาคามี เมื่อใกล้ตายได้เรียกอนาถบิณฑิกเศรษฐีว่า “น้องชาย” เพราะอนาถบิณฑิกเศรษฐีเป็นพระอริยบุคคลชั้นพระโสดาบันเท่านั้น อนาถบิณฑิกเศรษฐีมีความเสียใจคิดว่าบุตรสาวเพ้อด้วยพิษไข้ จึงเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าเพื่อกราบทูล พระพุทธเจ้าจึงตรัสแสดงภูมิธรรมและภพเกิดของนางอนาถบิณฑิกเศรษฐี จึงกล่าวว่านางเป็นสุขในโลกทั้งสอง พระพุทธเจ้าจึงตรัสภาษิตว่า...

คนทำดี

ย่อมสุขใจทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

คนทำดีย่อมสุขใจทั้งสองโลก

เมื่อคิดว่าตนได้ทำแต่บุญกุศลย่อมสุขใจ

ตายไปเกิดในสุคติยิ่งสุขใจยิ่งขึ้น

1.13 ไปเิกิดบนทิพย์วิมาน

ภิกษุ ๒ รูป...เป็นสหายกัน รูปหนึ่งถือบำเพ็ญวิปัสสนาบรรลุอรหัตผลมีลูกศิษย์มากมาย อีกรูปหนึ่งถือเคร่งตำรา เชี่ยวชาญพระไตรปิฎก หากแต่มิอาจยังคุณวิเศษใดๆ ให้เกิดแก่ตนได้ ภิกษุปุถุชนมีความริษยาพระเถระขีณาสพจึงท้าทายตอบปัญหาธรรม พระพุทธเจ้าเสด็จไปยังที่นั้นแล้ว ตรัสถามเรื่องการปฏิบัติมีคําถามเรื่องรูปฌาน อรูปฌาน เป็นต้น ภิกษุขีณาสพตอบปัญหานั้นได้ทั้งสิ้น แต่ภิกษุปุถุชนตอบปัญหาไม่ได้เลย พระ พุทธเจ้าจึงตรัสภาษิตว่า...

คนที่ท่องจำตำราได้มาก

แต่มัวประมาทเสีย ไม่ทำตามคำสอน

ย่อมไม่ได้รับผลที่พึงได้จากการบวช

เหมือนเด็กเลี้ยงโค นับโคให้คนอื่นเขา

1.14 แก่วิชา