ประพันธ์โดย... พรลพัชร นรารัตน์วันชัย
(กาพย์ยานี ๑๑)
พระโพธิสัตว์โปรด ให้รู้โทษแห่งบาปกรรม ...
เวไนย์ผู้ใฝ่ธรรม เร่งน้อมนำใส่กมล ...
จิตใหม่ได้กำเนิด สุดประเสริฐเกิดเป็นคน ...
ด้วยสั่งสมกุศล เพียรจวบจน ณ กาลนี้ ...
เปล่าเปลี่ยวมาเดียวดาย ดั่งดำว่ายใต้นที ...
และแล้วประหนึ่งมี แสงสว่างกระจ่างใส ...
ชี้นำซึ่งหนทาง สู่โลกกว้างศิวิไล ...
วาดหวังเลอเลิศไว้ จักเกิดใหม่พร้อมใจงาม ...
แล้วดั่งต้องพายุ โถมทะลุด้วยจิตทราม ...
ทำลายหมายหยาบหยาม เพียงฤทธิ์ดำฤษณา ....
ไม่พร้อมให้ชีวิต ถลำจิตผิดกามา ...
ไม่หยั่งยั้งตัณหา หรือแม้ว่าจะป้องกัน ...
ทำให้อุบัติแล้ว เป็นก่องแก้วเกิดชีวัน ...
จิตอันพิสุทธิ์นั้น ยังมิทันสร้างกรรมใด ...
ระงับการกำเนิด คือละเมิดอันยิ่งใหญ่ ...
ผิดเท่าทำบาปไป เทียมฆ่าไท้อรหันต์ ...
" กิจโฉ มนุษะ ปฏิภาโพธิ์ " พยันต์ ...
เกิดเป็นมนุษย์นั้น แสนยากอนันต์สุดประมาณ ...
บาปของผู้ทำแท้ง พระสูตรแจ้งเป็นหลักฐาน ...
หนึ่งในห้าประการ อนันตริยกรรม ...
ผู้ใดฆ่าแม่พ่อ มันนั้นหนอพึงจดจำ ...
อรหันต์ไซร้ใครยีย่ำ แม้กระทำท่านถึงตาย ...
อีกองค์พระพุทธา กล้ำกายา ธ หมองหมาย ...
ห้อโลหิตอันตราย ล้วนผิดร้ายอย่างมหันต์ ...
ผู้แยกแตกหมู่สงฆ์ ก็พึงจงรู้เท่าทัน ...
ห้าเหตุที่ก่อนั่น มันบาปหนากว่าสิ่งใด ...
ผลาญพล่าชีวาลูก กรรมพันผูกตลอดไป ...
นรกหมกไหม้ใจ สุดบรรยายในโทษฑัณท์ ...
เพราะเห็นผิดเป็นชอบ ออกนอกกรอบจารีตนั้น ...
เผลอพลั้งจนตั้งครรภ์ แล้วคิดสั้นบั่นทำลาย ...
หากยังมีชีวิต แม้รู้ผิดยังมิสาย ...
บาปอันสุดแสนร้าย บรรเทาได้ด้วย รู้ธรรม ...
สำคัญคือสำนึก พึงรู้สึกที่ก่อกรรม ...
ปรับจิตปรุงใจย้ำ เพียรบำเพ็ญให้เป็นบุญ ...
สั่งสมทุนกุศล เป็นธารปนจนนำหนุน ...
ละลายบาปด้วยบุญ เร่งเพิ่มพูนคุณความดี ...
ละวางเว้นกรรมชั่ว เลิกเมามัวมั่วโลกีย์ ...
กลัวกรรมตามราวี เสริมสร้างศรีที่จิตใจ ...
เลิกเบียดเบียนชีวิต แม้เพียงคิดก็ผิดได้ ...
เรารักตัวกลัวตาย สัตว์ทั้งหลายก็เช่นกัน ...
อยากลบล้างความผิด ชำระจิตให้เฉิดฉัน ...
ปณิธานยึดมั่น เลิกพัวพันสรรพ์อบาย ...
อดีตของพรุ่งนี้ เริ่มใหม่ที่บัดนี้ได้ ...
ผ่านวันคืนฝันร้าย ด้วยหัวใจใฝ่ศรัทธา ...
อธิษฐานอุทิศ ด้วยดวงจิตขอขมา ...
แน่วแน่แผ่เมตตา อโหสิมิจองเวร ...
กุศลสั่งสมสร้าง ส่องสว่างทางให้เห็น ...
มุ่งมั่นหมั่นบำเพ็ญ ดับทุกข์เข็ญเป็นสุขเอย ...