|
หัวข้อ: คำนำ เริ่มหัวข้อโดย: admin ที่ สิงหาคม 08, 2011, 04:23:44 PM (http://pic.96rangjai.com/i/C.png) คำนำ (http://pic.96rangjai.com/i/iz.jpg) พระธรรมาจารย์ฮุ่ยเหนิง ได้รับการถ่ายทอดญาณทวารเมื่อ อายุ 24 ปี อุปสมบทเมื่ออายุ 39 ปี โปรดสาธุชน อายุ 37 ปี แลัะดับขันธปรินิพพานเมื่ออายุ 76 พรรษา เป็นพระสังฆปรินายกองค์ที่หกของจีนที่มีชื่อเสียงเกรียงไกรที่สุด กายสังขารยังไม่เน่าเปื่อยอยู่ในท่านั่งสมาธิ จนบัดนี้นับเป็นเวลาพันปีเศษโดยเก็บรักษาไว้ที่เจดีย์ ณ เมืองเฉาซี (http://pic.96rangjai.com/i/e3.jpg) อรรถาธรรมโดย ดร.อนันต์ (อนัตตา) :lS2:พระสูตรทางพระพุทธศาสนานิกายเซ็นที่โด่งดัง และเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวาง เห็นจะไม่มีพระสูตรใดเกิน "สูตรของท่านเว่ยหล่าง" เพราะได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆ หลายภาษาและได้รับความสนใจจากประชาชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ของปัญญาชน เนื่องด้วยสูตรของท่านเว่ยหล่างล้วนแต่เป็นเรื่องของการใช้ปัญญาเพื่อค้นหา หนทางแห่งความเป็นพุทธะ : L1 :และเพื่อความหลุดพ้นไปจากเครื่องร้อยรัดทั้งปวงในโลกนี้ : L1 :สูตรของท่านเว่ยหล่างได้รับการแปลเป็นภาษาไทยโดยท่านพุทธทาสภิกขุ ตั้งแต่หมวด 1 ถึง 7 ส่วนหมวด 8 ถึง 9 คุณประวิทย์ รัตนเรืองศรี เป็นผู้แปล : L1 :ทำไมจึงต้องศึกษาสูตรของท่านเว่ยหล่าง : L1 :คำตอบก็คือ พระสูตรนี้ใครได้ศึกษาแล้วก็เป็นการเปิดสติปัญญาของตนให้สว่างไสวและมมี ทัศนคติต่อพุทธศาสนาได้อย่างแจ่มชัดว่า แท้ที่จริงแล้วศาสนาพุทธเป็นศาสนาแห่งปัญญา โดยแท้จริง : L1 :สำเนียงที่เรียกพระสังฆปรินายกองค์นี้ว่า "เว่ยหล่าง" ก็ดีหรือชื่อของท่านผู้บำเพ็ญอื่นใดในพระสูตรนี้ ล้วนแต่ใช้ทับศัพท์ อ่านออกเสียง เป็นภาษาจีน "กวางตุ้ง" : L1 :ส่วนภาษาจีนกลางเรียกว่า "ฮุ่ยเหนิง" : L1 :ท่านฮุ่ยเหนิงมีแซ่สกุลว่า "หรู" เป็นชาวมณฑลกว่างตง บิดาเป็นชาวเมือง ฟั่นหยาง ถูกถอดออกจากราชการและได้รับโทษเนรเทศไปอยู่เมืองซินโจวและถึงแก่กรรมขณะที่ ท่านฮุ่ยเหนิงยังเล็กๆ อยู่ : L1 :สองแม่ลูกพากันโยกย้ายไปอยู่กว่างโจว : L1 :ท่านฮุ่ยเหนิงประกอบอาชีพตัดฟืนไปขายเพื่อเลี้ยงดูมารดา : L1 :วันหนึ่งขณะที่นำฟืนไปส่งให้แก่เจ้าจำนำรายหนึ่งในตลาดพลันก็ได้ยินเสียงสวด มนต์ของชายคนหนึ่งอยู่ที่หน้าร้าน ซึ่งท่านฮุ่ยเหนิงเอาฟืนไปส่งนั่นเอง : L1 :ชายคนนั้นสาธยายมนต์มาถึงถ้อยคำที่ว่า : L1 :"พึงทำจิตมิให้มีความยึดถือผูกพันในทุกสภาวะ" : L1 :เมื่อได้ยินถ้อยคำเช่นนี้จิตใจของท่านฮุ่ยเหนิงก็สว่างโพลงในพุทธธรรม จึงถามชายคนนั้นว่า : L1 :"ท่านกำลังสวดอะไร ?" : L1 :"เรากำลังสวดวัชรสูตร" : L1 :"ท่านไปเรียนมาจากที่ไหน ?" : L1 :"เราเรียนมาจากท่านอาาจารย์หงเหย่น แห่งวัดตงฉัน ตำบลหวงเหมย เมืองฉีโจว ท่านมีศิษย์อยู่เป็นพันๆ คน โดยสั่งสอนให้ศิษย์ทั้งหลายบริกรรมพระสูตรนี้ เพื่อจักได้ค้นพบธรรมญาณแห่งตนและเข้าถึงความป็นพุทธะ" : L1 :ขณะที่ท่านฮุ่ยเหนิงกำลังซักไซร้ เรื่องราวด้วยความสนใจและแสดงความประสงค์ที่จะเดินทางไปเฝ้าพระอาจารย์หงเห ย่น เพื่อเรียนพรระสูตรนี้ท่านมีความตั้งใจแน่วแน่มากจนชายใจบุญผู้อารีอยากสนับ สนุนจึงให้เงินท่านฮุ่ยเหนิง 10 ตำลึงเพื่อนำไปให้มารดาไว้ใช้สอย ขณะที่ท่านฮุ่ยเหนิงไม่อยู่ และหลังจากที่ได้จัดแจงให้มีผู้ดูแลมารดาแล้วท่านก็มุ่งหน้าเดินทางไปยังวัด ตงฉัน ตำบลหวงเหมยทันที ใช้เวลาเกือบสามสิบวันจึงถึงจุดหมาย (http://pic.96rangjai.com/i/P.gif) (http://pic.96rangjai.com/index.php?mod=show&id=386) : L1 :เมื่อเข้าไปนมัสการพระอาจารย์หงเหย่น ท่านก็ถามว่า : L1 :"เจ้ามาจากไหนหรือ และต้องการอะไร ?" : L1 :"กระผมเป็นคนเมืองซินโจว มณฑลกว่างตง กระผมต้องการมากราบท่านอาจารย์และต้องการหาหนทางความเป็นธรรมชาติแห่งความ เป็นพุทธะเท่านั้น นอกจากนี้แล้วกระผมไม่ต้องการอะไรเลย" : L1 :"เธอเป็นชาวกว่างตงหรือ เป็นคนป่าคนดงยังจะหวังเป็นพุทธะได้ยังไงกัน" (http://pic.96rangjai.com/i/kR.jpg) (http://pic.96rangjai.com/index.php?mod=show&id=387) : L1 :"ทิศเหนือทิศใต้เป็นเพียงแบ่งทิศทาง แต่หาได้แบ่งแยกความเป็นพุทธะไม่ กระผมแตกต่างไปจากท่านอาจารย์ก็ตรงที่ร่างกายเท่านั้น แต่ธรรมชาติแห่งความเป็นพุทธะไม่แตกต่างกันเลย" : L1 :คำตอบของท่านฮุ่ยเหนิงได้ให้คำอธิบายในตัวเสร็จสรรพ โดยชี้ให้เห็นสัจธรรมอย่างหนึ่งว่า มนุษย์ในโลกนี้ล้วนมีความเป็นพุทธะอยู่ในตัวเองทุกชาติทุกภาษา เพียงแต่ว่าเขารู้หรือยอมรับความเป็นพุทธะในตัวเองหรือไม่เท่านั้น : L1 :คนจีน ไทย ฝรั่ง แขก นิโกร เสียงแห่งความดีใจและตกใจล้วนเปล่งออกมาเหมือนกัน นั่นแหละ เสียงของพุทธะในตัวเอง ซึ่งเป็นสากลไม่แตกต่างกันเลย (http://pic.96rangjai.com/i/u.png) (http://pic.96rangjai.com/index.php?mod=show&id=388) |