ตอบ

ปรารถนาจะหลุดพ้นการเวียนว่าย
ก่อนอื่นต้องสำรวจตรวจสอบตนเอง

:lQ4:มีผู้คนมากมายต่างก็ศึกษาปฏิบัติบำเพ็ญความเป็นพุทธะ แต่เหตุใดยังคงมีการเกิดและตาย
นอกจากเพราะยังไม่แจ้งกระจ่างในจิตญาณแล้ว ยังเป็นเพียงการปฏิบัติแค่เปลือกนอก ไม่ได้ลงมือปฏิบัติถึงแก่นแท้แห่งพุทธธรรมอย่างแท้จริง
: L1 :บำเพ็ญธรรมต้องปฏิบัติอย่างจริงจัง ไม่ใช่เป็นแค่ทฤษฎีที่ว่างเปล่า ผู้บำเพ็ญรุ่นหลังมักกล่าวถึง
ความแยบยลอัศจรรย์ขอแค่ให้ภายนอกดูดี เช่นนี้ก็มีมากมายแต่ที่สามารถ “บำเพ็ญเคี่ยวกรำจริง
ใช้จิตวิเคราะห์ไตร่ตรอง นั้นมีน้อยยิ่งกว่าน้อย” หากการบำเพ็ญทำเพียงแค่ เข้าร่วมชั้นศึกษา ฟังธรรม สวดมนต์
นั่งสมาธิ เป็นไปตามความเคยชิน แต่ไม่ได้นำมาฉุดช่วยตนฉุดดึงผู้อื่น ไม่ได้นำเอาหลักธรรมมาปฏิบัติให้ปรากฏ
เป็นจริงในชีวิตประจำวัน ก็น่าเสียดายเวลาของตนเองที่สูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์

บำเพ็ญจริงต้องรู้แจ้งเห็นจริงปัญญาจึงจะสมบูรณ์พร้อม อย่าได้ยึดติดตรงที่ว่า “ธรรมะที่ฉันบำเพ็ญ
จึงจะเป็นธรรมแท้ ของคนอื่นเป็นธรรมนอกรีต ไม่เหมือนกับที่ฉันบำเพ็ญ” จึงเกิดการผลักไส ก่อให้เกิดการ
แบ่งแยกเปรียบเทียบ นี่มิใช่เจตนาเดิมที่มีแต่มหาเมตตา กรุณา ของพุทธธรรม family1

: L1 :ด้วยเหตุนี้ ความสำเร็จที่เกิดขึ้นนั้น
1.   ไม่ใช่เพราะความสามารถและพรสวรรค์ของเรา
2.   ไม่ใช่เพราะเราได้ชักชวนคนจำนวนมากเท่าไหร่ บรรยายธรรมได้ลึกซึ้งเพียงใด
3.   ยิ่งไม่ใช่เพราะยศฐาตำแหน่ง อำนาจของเรา อาณาจักรธรรมใหญ่แค่ไหน จำนวนคนมากเท่าไหร่

: L1 :แต่เป็นเพราะว่า
1.   ต้องมีจิตเมตตา กรุณายิ่งกว่าผู้อื่น
2.   ต้องมีความอ่อนน้อมถ่อมตนยิ่งกว่าผู้อื่น
3.   ต้องมีความใจกว้างยิ่งกว่าผู้อื่น

   ให้สิ่งเหล่านี้มีและไหลพรั่งพรูออกมาจากส่วนลึกของจิตใจจึงจะจัดการเรื่องราวต่างๆ ด้วยจิตที่ยุติธรรม
น้อมรับและโอบอุ้มในทุกภาวะ ด้วยเหตุนี้ “ ตั้งปณิธาน บรรลุปณิธาน จิตญาณสมบูรณ์ ” จึงจะเป็นสิ่งชี้ว่า
ชาตินี้บำเพ็ญ จะสำเร็จหรือล้มเหลว

   ผู้คนส่วนมากที่คิดว่าตนเองกำลังปฏิบัติบำเพ็ญอยู่โปรดสำรวจตนเองก่อนว่า
1.   เราจะลงสู่โลกด้วยแรงปณิธาน แล้วได้ทำสิ่งใดที่เป็นการลุซึ่งปณิธานเพื่อกลับคืนหรือยัง?
2.   เรื่องราวต่างๆทางโลกปลงตก ปล่อยวางแล้วหรือยัง?
3.   เรื่องราวทางโลก เยื่อใยสัมพันธ์อารมณ์ร้อยรัดจนหลงลืมอริยะกิจและปณิธานตนหรือไม่?
4.   ชื่อเสียง อำนาจ สละแล้วหรือยัง?
5.   จิตปุถุชน ความเห็นแก่ตัว ตัณหาขจัดแล้วหรือยัง?
6.   ความเคยชิน อุปนิสัยไม่ดีต่างๆ แก้ไขแล้วหรือยัง?

   กายสวมใส่ชุดของผู้บำเพ็ญ “ การปฏิบัติภายนอก ” อุปนิสัยความเคยชินไม่ว่าจะเป็นการเข้าร่วมชั้น
การทุ่มเทแต่หากมิได้มุ่งบำเพ็ญที่จิตญาณ ก็มิอาจสำเร็จในวิถีธรรมขั้นสูงได้
หากยังมีใจปุถุชน ความเห็นแก่ตัว ความยึดติดในโลก สิ่งร้อยรัดทั้งหลาย แล้วจะกลับสู่เบื้องบนได้
อย่างไร? ถ้าเช่นนั้นแดนบริสุทธิ์ก็คงต้องกลายเป็นทะเลทุกข์อีกแห่ง

      ปัจจุบันบำเพ็ญต้อง “ กายอยู่โลกโลกีย์ แต่ใจถือบวช ” อยู่ให้ห่างสิ่งพันธนาการจิตญาณ ผู้บำเพ็ญ
บางคนแม้ได้ชื่อว่าเป็น “ ผู้บำเพ็ญ ” แต่ความกลัดกลุ้ม อุปสรรคทางโลกยังมากมาย กายมาถึงสถานธรรมแล้ว
แต่ใจยังอาวรณ์อยู่กับเรื่องราวทางโลก

   :yeye33:ขอถามว่า
1.   จะชำระล้างละอองโลกีย์สกปรกที่ผ่านมาหลายภพชาติได้อย่างไร ?
2.   จะขจัดความเคยชิน อุปนิสัยที่ไม่ดีของตนเองได้อย่างไร ?
3.   ที่สำคัญคือ จะเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิต ในชาตินี้ได้อย่างไร ?
   พึงสังวรว่า “ อย่าได้คิดเอาเองว่ากำลังบำเพ็ญ แท้จริงแล้วกำลังถูกชะตาชีวิตชักนำไป ทั้งยังนำไปสู่การ
เวียนว่ายในอีกรูปแบบหนึ่ง ”
คนโบราณกล่าวว่า “ การควบคุมจุดพลิกผันของชีวิต “ จะต้อง

1.   ก้าวเท้าให้ช้าลงบ้าง มองดูให้ถี่ถ้วน พิจารณาดูว่า สิ่งที่เราครอบครองอยู่คืออะไร ?
สิ่งที่ขาดหายไปคืออะไร ?
2.   ก้าวข้ามอุปสรรคฟันฝ่าสภาวะการณ์ที่อับจนด้วยความระมัดระวังสุขุมรอบคอบ ใช้สถานการณ์
ให้เกิดประโยชน์จึงจะ พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสได้

   ในช่วงของชีวิตคนเราย่อมจะประสบกับสิ่งที่รุมเร้าและความกลัดกลุ้มรอบด้านอยู่เสมอ จึงก่อเกิด
ความทุกข์ แต่อย่าได้ลืมว่า “ รู้ที่จะปล่อยวาง คือผู้มีปัญญาที่สุด ” เมื่อวางซึ่งอัตตาไม่ถือสาใคร ชั่วพริบตานั้น
สิ่งที่ถูกปลดปล่อยจากส่วนลึกภายในคือ
-   ความสงบ เบาสบาย
-   ความราบเรียบ และ ปิติเบิกบาน
   จึงเป็นความวิสุทธิ์แห่งจิตโพธิโดยแท้

Re: ปรารถนาจะหลุดพ้นการเวียนว่าย ก่อนอื่นต้อง ?...