กินอะไรได้ไปสวรรค์

สำนักพิมพ์เอกอนันต์บุ๊ค

Tel : 034-246644

Mobile : 085-0658236, 089-6726781

Fax : 034-246644

email : 96rangjai@gmail.com

บุคคลหรือหน่วยงานใดสนใจจัดพิมพ์หนังสือธรรมะเผยแพร่เพื่อแจกจ่ายเป็นธรรมทานแก่วัด ห้องสมุด โรงเรียน โรงพยาบาล สถานสงเคราะห์ ทัณฑสถาน ฯ หรือใช้ในโอกาสอันเป็นมงคลในชีวิตท่าน เช่น วันเกิด ทำบุญบ้าน กฐิน ผ้าป่า วันขึ้นปีใหม่ งานเกษียณอายุราชการ งานศพ สร้างอุทิศส่วนกุศล สะเดาะเคราะห์ หรือแจกจ่ายในงาน มงคล-อวมงคลต่างๆ

อนึ่ง ทางรสำนักพิมพ์มีความยินดีในกุศลเจตนาของท่านผู้มีใจอนุเคราะห์ช่วยเหลือกล่อมเกลาจิตใจของชาวโลกด้วยกุศโลบายอันพระพุทธองค์ได้ทรงสรรเสริญแล้ว ทั้งนี้ ทางสำนักพิมพ์ขอร่วมอนุโมทนาบุญ โดยให้ความสะดวกในด้านบริการในราคาพิเศษและจัดส่งตามรายการสั่ง ไม่ว่าซื้อน้อย-ซื้อมาก ในกรุงเทพฯ หรือต่างจังหวัด ทางสำนักพิมพ์ยินดีให้บริการแก่ทุกท่าน

กลับหน้าสารบัญ

กินดีแล้วอยู่ด้วย ดีเสมอ

หาใช่ที่รสเลอ ล่อลิ้ม

ฤๅหิวปล่อยใจเผลอ พิศเพ่ง

มีส้อมช้อนจ่อจิ้ม บาปเข้า ปากสู

หมูหันไก่ย่างนี้ หนังเกรียม

ปลาทอดราดกระเทียม กลิ่นฟุ้ง

ลูกวัวอ่อนเชือดเตรียม ต้มเปื่อย

ลวกฆ่าหอยพล่ากุ้ง กี่มื้อ จึ่งหนำ

กรรมดีีหนุนส่งให้ เป็นคน

มาเกิดด้วยกุศล ก่อเกื้อ

บำเพ็ญต่อเติมผล บุญเลิศ เพียรแล

เว้นอร่อยเลือดเนื้อ สัตว์แล้ก่อบุญ

กวีวจนะ

กินดีอยู่ดี

(โคลง ๔ สุภาพ)

พุทธองค์ทรงตรัสสอน คัดบางตอนจากคัมภีร์

พุทธทาสธรรมเมธี แปลไว้มีมาบรรยาย

แต่ครั้งลังกาวงศ์ ได้เสริมส่งให้แพร่หลาย

รู้เกิดแก่เจ็บตาย ที่เวียนว่ายทุกกายตน

เรียนรู้สัจธรรม ปัญญานำความหลุดพ้น

รู้ละกิเลสปรน หวังในผลเย็นนิพพาน

ลังกาวตารสูตร เชิญชาวพุทธฟังคำขาน

เผยแผ่ธรรมทาน ตื่นเบิกบานสุขนิรันดร์

ลังกาวตารสูตรพุทธวจนะ

( กาพย์ยาณี ๑๑ )

องค์พระตถาคต ผู้หมดจดอรหันต์

ตรัสรู้ถ้วนเท่าทัน ทรงเทศนาว่าดังนี้

โอ มหาบัณฑิต พึงพินิจเหตุผลมี

นำพามาบ่งชี้ มังสาล้วนไม่ควรกิน

ด้วยวัฏฏสงสาร เวียนตามกาลมิรู้สิ้น

มวลสัตว์ทุกชีวิน เกิดแล้วดับตามเวลา

มิมีสัตว์ตนไหน ซึ่งจักไร้ญาติกา

เคยเป็นพ่อ แม่ ย่า ยาย ปู่ ตา ลูก พี่ น้อง

เพียงสัตว์ตัวเดียวกัน กรรมผ่านผันตามครรลอง

เสมือนเครือญาติผอง อันเกี่ยวดองอยู่กับเรา

ปวงท่านผู้เจริญ ควรฤๅเพลินกินเนื้อเขา

ซึ่งอาจร่วมรากเหง้า ตระกูลเราแต่เก่าก่อน

โอ มหาบัณฑิต พึงพินิจพิศทวนย้อน

กิเลสห่วงนิวรณ์ ความอร่อยพลอยราคิน

เนื้อโค อูฐ ม้า ลา เนื้อคน หมา ไม่น่ากิน

ถูกฆ่ามาขายสิ้น ปดว่าแกะแค่เพราะเงิน

ด้วยเหตุแห่งบาปชี้ เนื้อสัตว์นี้สิควรเมิน

ขอท่านผู้เจริญ จงละวางทุกมื้อวัน

โอ มหาบัณฑิต พึงพินิจด้วยจิตมั่น

ที่มาแห่งเนื้อนั้น คือ เลือด และ อสุจิ

จึงเป็นสิ่งต้องห้าม บ่งชี้ตามธรรมดำริ

สงฆ์ครองพิสุทธิ องค์สาวกผู้บวร

หลุดพ้นจากราคี ด้วยกิจดีสถาพร

มิตรจิตเอื้ออาทร สิ้นหวาดกลัวกันและกัน

โอ มหาบัณฑิต บรรพชิตจิตคงมั่น

ทุกชีวิตรักชีวัน จึงควรให้อภัยทาน

จงแจ้งประจักษ์แท้ ปวงสัตว์แม้เห็นนายพราน

สะดุ้งกลัวลนลาน รีบหลบลี้หนีนักกิน

อันว่าสัตว์ประเสริฐ ผู้เลอเลิศในธรณิน

จักเสื่อมศรีหมดสิ้น แม้นสัตว์เห็นเป็นอสูร

โอ มหาบัณฑิต พึงพินิจคิดเกื้อกูล

สาวกผู้จำรูญ ไม่บริโภคเนื้อสัตว์ใด

มีแต่ผู้เหี้ยมโหด แม้นมิโกรธยังฆ่าได้

ปองรสที่ถูกใจ จึงปองร้ายไร้เมตตา

โอสัตบุรุษ แห่งพระพุทธศาสนา

แม้นเลือดเนื้อเจือมา จึงหาควรบริโภค

โอ มหาบัณฑิต พึงพินิจพิษสรรพโรค

บังเกิดทุกข์เศร้าโศก เนื้อนำไข้มิให้คุณ

เจ็บป่วยทั้งกายจิต วิปริตคิดหมกมุ่น

ติดกับรสละมุน เสพศพซากเพียงอยากกิน

โรคพยาธิ์ โรคไส้เดือน ทั้งโรคเรื้อนทุกข์ทั้งสิ้น

รุกรานผลาญชีวิน ลิ้นอร่อยเพลินพลอยตาย

โอ มหาบัณฑิต พึงพินิจอย่าดูดาย

สมณภาพถูกทำลาย เศร้าหมองไปด้วยบาปกรรม

ยังมีผู้บิดเบือน กล่าวกลบเกลื่อนพุทธธรรม

จึ่งใคร่ได้บอกย้ำ ให้ละเว้นการเข่นฆ่า

ปวงท่านผู้บำเพ็ญ จงแลเห็นด้วยปัญญา

เหตุเสื่อมศีลปาณา- ติบาตนั้นบัญญัติไว้

กลิ่นอันน่ารังเกียจ แม้ถูกเบียดเบียนเผาไหม้

เนื้อสัตว์เล็กและใหญ่ เหม็นดั่งเช่นเป็นซากผี

เสวยอกุศล กิเลสปรนมิมีดี

นรกอเวจี รออยู่ที่สัมปรายภพ

โอ มหาบัณฑิต ผู้พิจิตรนิราศรพ

มุ่งหวังทางสงบ ละกิเลสความหม่นหมอง

ดำเนินอย่างจำเริญ พึงสรรเสริญตามครรลอง

ภักษาอันควรปอง กำหนดหมายรายการดี

ลูกเดือย นม น้ำตาล ถั่ว ข้าวสาร ข้าวสาลี

ดาษดื่นธัญญามี พึงบริโภคไร้โรคภัย

โอ มหาบัณฑิต จงแจ้งจิตวินิจฉัย

เมื่อหนึ่งภูวนัย ครองเขตแคว้นแสนสุขโข

ทรงมีพระนามว่า ราชาสิงหะเสทโส

โปรดเสวยม้า ลา โค เสพย์ทั้งมวลถ้วนมังสา

ด้วยแรงแห่งละโมบ ลิ้มสัตว์ครบเกิดระอา

จึงทรงรับสั่งว่า ใคร่จะลองกินเนื้อคน

ด้วยจิตวิปริตหนัก ญาติวงศ์พรรคสุดจักทน

ไพร่ฟ้าประชาชน ร่วมเนรเทศจากเขตขัณฑ์

เพราะใจไร้เมตตา เป็นเหตุพาซึ่งโทษทัณฑ์

บาปสร้างต่างตอบพลัน ให้ทุกข์ทนอนาถา

โอ มหาบัณฑิต พึงพินิจพิจารณา

คุ้นลิ้นชินมังสา ครั้นหิวมาฆ่าคนไหม

แม้นหากกินไม่คิด โหดเหี้ยมติดตรึงจิตใจ

คงเป็นเช่นยักษ์ใหญ่ เฝ้าล่าไล่ไร้ปรานี

อำนาจทางฝ่ายต่ำ ฉุดชักนำสู่วิถี

เกิดใหม่ได้กายมี เป็นสัตว์ที่ต้องกินเนื้อ

เป็นตะกวด แมว แร้งกา สิงโต หมา จิ้งจอก เสือ

ร่วมวงศ์พงษ์ถาเถือ ขับไล่ล่าฆ่ากินกัน

โอ มหาบัณฑิต พึงพินิจคิดรู้ทัน

เพียงเพื่อรสเนื้อนั้น ถึงฆ่าฟันบั่นชีพชนม์

ด้วยเหตุแห่งละโมบ หลงและโลภในใจตน

ก่อกรรมทำอกุศล แม้่สัตว์เชื่องที่ไร้ภัย

เพียงแค่เห็นแก่กิน หลงรสกลิ่นชินพิสมัย

ดิรัจฉานวิสัย สิงสู่ในใต้สำนึก

เห็นอย่างนี้แล้ว

ยังจะกินเขาอยู่อีกหรือ ?

โอ มหาบัณฑิต ผู้บ่มจิตด้วยการฝึก

พึงใฝ่ใจตรองตรึก เหตุอันล้วนมิควรกิน

เมื่อหมั่นสมาทาน ปฏิญาณเป็นอาจิณ

ครองใจไร้มลทิน ครองผ้ากาสาวพัสตร์

เป็นศากยบุตร เพียรพิสุทธิ์ปฏิบัติ

ตรงต่อข้อบัญญัติ ไม่ผิดเพี้ยนจากคัมภีร์

แม้ในอนาคต ผู้โป้ปดมดเท็จมี

ด้วยความคิดบัดสี ปรารถนาอันลามก

จักเรียบเรียงขึ้นใหม่ ด้วยจิตใจสกปรก

อาจแอบอ้างหยิบยก ฤๅกล่าวหาว่าเรากิน

ตถาคตกำหนดมั่น แก่ปวงท่านให้รู้สิ้น

กายใจไม่ราคิน มิถวิลกินเนื้อใคร

โอ มหาบัณฑิต พึงพินิจแก่จิตใจ

มิเคยบัญญัติไว้ พระสูตรใดแม้นวาจา

ปวงมหาบัณฑิต พึงพินิจพิจารณา

แม้คนธรรมดา ฤๅอริยาสงฆ์ทั้งหลาย

มิเคยจักเสริมส่ง ให้ดำรงซึ่งร่างกาย

ด้วยเลือดเนื้อความตาย อันเป็นเหตุแห่งความทุกข์

ผู้ดีมีปัญญา ผู้ศรัทธาแสวงสุข

เพียรสืบทอดทุกยุค ประกาศไปให้ทั่วกัน

จนทราบความทั้งปวง ให้ลุล่วงรู้เท่าทัน

สรรพสัตว์ทั้งหลายนั้น ล้วนคล้ายเป็นเช่นบุตรเรา

ขอท่านจงเลิกละ มวลมังสะอันหมองเศร้า

กินลงกระไรเล่า เลือดเนื้อลูก ทุกขเวทนา

พระดำรัสบัญญัติไว้ ดั่งธงชัยให้ศรัทธา

ผูกเป็นพระคาถา สืบทอดมาว่าดังนี้

(ร่ายโบราณ)

โอ มหาบัณฑิต ! พระนฤชิตชินวร ตรัสสอนเทศนา

สุรา เนื้อ กระเทียม หอม เป็นสิ่งมอมเมาล้วนมิบังควรบริโภค

ด้วยก่อโรคแลกำหนัด บัญญัติไว้มั่นแล้ว ดุจดวงแก้วอันวิสุทธิ์

ปวงพุทธศาสนิกชน ผู้มุ่งกุศลพิสิฐ แลบรรพชิตทั้งหลาย

ผู้ครองกายบรบิณฑ์ ระงับสิ้นซึ่งกิเลส สำรวมจิตเจตนา

เว้นมังสาไว้เสมอ เว้นบำเรอด้วยสุรา เว้นนำพาหัวผักกาด

เว้นอาจาดหอมกระเทียม ทั้งผู้เตรียมผู้ฆ่า ผู้สรรหาเอามาขาย

ผู้จับจ่ายเงินซื้อ ล้วนได้ชื่อว่ากระทำ ก่อกรรมอันอกุศล

อมงคลจักชักพา ครั้นมรณาจมลง ตรงสู่ขุมโรรุวะ นรกอเวจี

บัญญัติตามคัมภีร์ ...

หัสติกักสยะ

มหาเมฆะ

นิรวาณางคลี มาลิกา

ลังกาวตารสูตร นั้นนา

แม้นมุ่งหาหนทางหลุดพ้นกรรม ต้องไม่นำเนื้อมากิน

ไม่ถวิลหาสุรา ไม่นำพาในสิ่งผิด พึงพิชิตอุปสรรค

เพื่อพิทักษ์วิมุต เพียรพิสุทธิ์ปฏิบัติ

ดังปริยัติอริยสงฆ์ มั่นคงวิมังสาสมัย

มุ่งสู่ชัยชนะแห่งตนนั้นแล.

๑๕ มิถุนายน ๒๕๔๙